Waarom als je iets graag wilt, lijkt het of het niet lukt? Alles gaat zo moeizaam en het lijkt of er geen einde aan komt. Ik wil zo graag veel dingen bereiken in mijn leven. Ik denk ook dat er veel meer is en dat ik veel meer kan dan wat ik nu doe. Ik ben constant bezig met mijzelf te verbeteren en te zoeken naar nieuwe manieren om te groeien. Toch lijkt het voor mij als of ik er nooit kom. Wanneer ben ik nou klaar met zoeken? Wanneer heb ik het bereikt? Wanneer leef ik het leven die ik wil leven?
Sinds een aantal jaar ben ik al opzoek naar nieuwe manieren om mijn leven te verbeteren. Ik doe dingen die ik eerst nooit deed en denk ook op een andere manier na over het leven. Ik ben christelijk opgevoed maar in mijn tienerjaren heb ik dat links laten liggen. Ik wilde mee gaan met mijn leeftijdsgenoten en zocht manieren om erbij te horen. Van het stiekem drinken tijdens schooltijd tot lipglosjes stelen in de Kruidvat. Ik heb van alles gedaan wat niet mocht en dacht dat ik toen de tijd van mijn leven had.
Na het krijgen van mijn eerste zoon wist ik het allemaal even niet meer. Ik was 23, getrouwd en dacht eigenlijk dat het allemaal wel goed ging. Toch zijn er veel momenten geweest waarvan ik dacht dat ik het anders had kunnen doen. Een jaar later kreeg ik Ace, iets te snel ging het toen. Niet dat ik daar niet blij mee was maar als ik er aan terug denk had ik het misschien anders gedaan. Ik was jong en dacht dat ik het allemaal bereikt had maar dat was helemaal niet zo. Ik dacht ook terug aan mijn tienerjaren en zag op instagram oude klasgenootjes die lekker aan het reizen waren en genoten van hun vrijheid.
In die tijd was ik weg van mezelf. Ik was mijn geloof kwijt en wist niet waar ik in moest geloven en hoe ik mijn leven moest leven. Ik heb een aantal harde klappen gehad in het leven waardoor ik wel weer terug in mijzelf ben gekomen. Ik zie nu alles anders in en ben dankbaar voor alles wat ik heb en alles wat ik meemaak. Ik probeer nu meer te leven naar de dankbaarheid en te werken naar een betere versie van mijzelf. Maar wanneer weet ik nou dat ik die betere versie heb bereikt? Het is voor mij nog steeds zoeken maar ik voel wel dat ik er steeds dichterbij kom.
Ik ben dankbaar voor het leven dat ik heb en dankbaar voor mijn familie en vrienden. Ik hou ontzettend veel van mijn jongens en ook zielsveel van mijn man. Ik kan mij geen leven bedenken zonder alles wat ik nu heb en daarom weet ik nu dat ik een betere versie van mijzelf moet zijn. Door goed voor mezelf te zorgen weet ik dat ik ook goed voor andere kan gaan zorgen. Ik ben nog lang niet waar ik wil zijn, maar weet dat ik daar ooit wel ga komen. Ik moet nu alleen doorpakken en niet opgeven. Mijn leven heb ik in mijn eigen handen. Ik bepaal zelf wat ik wil en hoe ik het wil en er is niemand die dit van mij af kan nemen.
Kommentare